W epoce wszechobecnego disco i małych mocy w samochodach, Magnum był promykiem światła dla spragnionych mocniejszych wrażeń.
Poprzednikiem Magnuma był... Charger. Pierwotnie Charger na rok 1977 miał zaprojektowany odważniej przód, odwołujacy się nieco do przodu Corda 810/812 z lat trzydziestych. Jednak szefostwo firmy Dodge'a było przerażone wizją, że tak odważna stylizacja zniechęci dotychczasowych klientów od oferty firmy i zdecydowała się na nowy model i inną nazwę.
Ponadto Dodge do oferty dorzucił czterodrzwiową wersję w postaci modelu St.Regis. Jednakże, jak wiadomo, kryzys naftowy w 1979 roku i embargo skłoniły firmę Dodgę do skreślenia modeli produkowanych na platformie B: St.Regis, Magnum i wreszcie Chargera i zastąpienia ich modelem Mirada (produkowanego na platformie J. Lecz to już zupełnie inna historia.
Wróćmy więc do głównego bohatera opowieści. Model Magnum konkurował z Chevroletem Monte Carlo, Fordem Thunderbirdem, Mercurym Cougarem, Buickiem Regal i Pontiakiem Grand Prix. Magnum był produkowany wyłącznie zdwudrzwiowym nadwoziem.
Podstawowy silnik to 318, ponadto dostępne były też dwu- i czterogardzielowe wersje 360 i 400. Wersja 400 została skreślona w 1979 roku, kiedy to koncern Chryslera wstrzymał produkcję silników big-block w ich miejsce oferując podrasowaną policyjną wersję E58.
Skrzynia biegów, oczywiście automat, w zależności od wybranego silnika. Podstawową skrzynią była 904 oraz 727 dla silników 400 i mocniejszych wersji 360.
Magnum było produkowane w dwóch wersjach: podstawowej XE i bardziej sportowej GT. Wersja GT posiadała nieco większe fałdki nad nadkolami oraz inne ogumienie (opony GR60 X 15 naciągnięte na felgi Magnum 15x7). Ponadto wzmocnione zawieszenie, skórzana kierownica, sztywniejsze serwo kierownicy, dodatkowe wskaźniki na desce rozdzielczej (kontrolki pracy silnika i dmuchawy od strony pasażera).
Paleta dostępnych kolorów:
Pewter Gray Metallic,
Starlight Blue Sunfire Metallic,
Tapestry Red Sunfire Metallic,
Classic Cream, Eggshell White,
Bright Canyon Red,
Black,
Nightwatch Blue,
Teal Green Sunfire Metallic
W roku 1979 nadal była dostępna wersja GT, zasadniczo niezmieniona, z tą różnicą, że dodano dwa nowe kolory nadwozia (Nightwatch Blue i Teal Green Sunfire Metallic). W porównaniu z wcześniejszym rocznikiem, wersja GT obejmowała wzmocnione zawieszenie przystosowane do obciążeń. Jeśli klient chciał zamówić mocniejszy silnik 360, musiał wybrać albo wersję GT lub pakiet do ciągnięcia przyczepy (Trailer-Assist).
Wymiary
Rozstaw osi: 114.9 cali (2921 mm)
Długość: 215.8 cali (5479 mm)
Szerokość:77.1 cali (1961 mm)
Wysokość: 53.4 cali (1,349 mm)
Przednia oś: 61.8 cali
Tylna oś: 62 cali
Silniki
XE 318-2 V-8 TorqueFlite 5210 cm3 / 100.5 kW (135 hp / 137 PS);
XE 318-4 V-8 TorqueFlite 5210 cm3 / 115.5 kW (155 hp / 157 PS);
XE 360-2 V8 TorqueFlite 5898 cm3 / 112 kW (150 hp / 152 PS);
XE 360-4 V8 TorqueFlite 5898 cm3 / 126.5 kW (170 hp / 172 PS);
GT 5898 cm3 / 142 kW (190 hp / 193 PS);
GT 5898 cm3 / 145.5 kW (195 hp / 198 PS);
XE 318-4 V-8 TorqueFlite 5210 cm3 / 115.5 kW (155 hp / 157 PS);
XE 360-2 V8 TorqueFlite 5898 cm3 / 112 kW (150 hp / 152 PS);
XE 360-4 V8 TorqueFlite 5898 cm3 / 126.5 kW (170 hp / 172 PS);
GT 5898 cm3 / 142 kW (190 hp / 193 PS);
GT 5898 cm3 / 145.5 kW (195 hp / 198 PS);
Statystyki na rok 1979
Wersja z silnikiem V8 318 - 11364 egzemplarzy
Wersja z silnikiem V8 360 - 14002 egzemplarzy
Wersja z silnikiem V8 360 - 14002 egzemplarzy
Wersja GT - 1670 egzemplarzy
Dach targa - 3704 egzemplarzy
Szyberdach - 1395 egzemplarzy
Dach targa - 3704 egzemplarzy
Szyberdach - 1395 egzemplarzy
