Reklamowane jako "auto zbudowane ku satysfakcji właściciela" De Soto z tamtych czasów były praktyczne, przestronne i wytrzymałe. Przez długie lata firma była producentem taksówek i w latach 1946-48, kiedy to wskutek II Wojny Światowej stal w motoryzacji była mocno reglamentowana, firmie udało wyprodukować ponad 11 tysięcy taksówek, z których znakomita większość jeździła po ulicach Nowego Jorku.
Abstrahując od mnóstwa chromu na przedzie maski De Soto było napędzane przez dolnozaworowy rzędowy motor o pojemności 250 cali sześciennych. Legendarna V8 Firedome pojawiła się dopiero w roku 1952. Klienci zareagowali z zachwytem na wyjątkowo proste i eleganckie linie nadwozia wykupując w roku kalendarzowym 1950 133854 egzemplarzy, co plasowało firmę na 14-tym miejscu pod względem wielkości sprzedaży.
Mamucie zęby zostały skopiowane na rok 1951. Wnętrze było dostępne w 2 wersjach: tańsza De Luxe była zamawiana przez 3/4 kupujących. Zaś druga Plusher wymagała wysupłania 200 $ dopłaty. Tu były standardem wsteczne światła (opcjonalnie również w wersji De Luxe), elektryczny zegar, ogrzewanie i dwubarwne malowanie. Kabriolety miały ponadto opony z białymi nakładkami i felgami. Bocznozaworowy motor ułożony poprzecznie dawał 110 KM.
Rolą De Soto w koncernie Chryslera było przechwycenie klienteli zastanawiającej się nad kupnem Mercurego i Oldsmobile. Przez lata 50 broszury reklamowe były ekstrawaganckie i często odwołujące się do chwytu hiperboli. Materiały reklamowe De Soto nie były wyjątkiem. Zgrzebne powojenne lata były Disneylandem dla producentów samochodów takich samochodów "z iskrą".
Gama modeli obejmowała Club Coupe, dwa kombi, 6-osobowy sedan, 2-drzwiowy Sportsman i kabriolet. Najczęściej sprzedawano sedany i coupe w wersji De Luxe. Prędkość max 90 mil na godzinę (mph)- 145 km/h przyspieszenie 0-60 mph (0-96 kmh) 22.1 sekund, zużycie paliwa 18 mpg (6,4 km/l).
Numery seryjne były na słupku lewych drzwi.
Pierwsza litera oznaczała fabrykę:
D = Detroit,Michigan,
LA = Los Angeles, Kalifornia,
W = Windsor, Ontario, Kanada
Te litery nie były częścią VIN.
Modele De Luxe budowane w Detroit miały numery 6233501 do 6262653,
w Los Angeles 6005001 do 60009175.
Taksówki były numerowane następująco: 51160001 do 5118350.
Modele Custom z Detroit miały numery 5002001 do 50148412,
zaś De Soto z Los Angeles miały numery 62011501 do 62023225.
Numery motoru były wytłoczone na lewej stronie bloku poniżej głowicy cylindrów pomiędzy pierwszym a drugim cylindrem. Numery silnika zaczynały się od S13-1001 do S13-93581.
Pierwsza litera oznaczała fabrykę:
D = Detroit,Michigan,
LA = Los Angeles, Kalifornia,
W = Windsor, Ontario, Kanada
Te litery nie były częścią VIN.
Modele De Luxe budowane w Detroit miały numery 6233501 do 6262653,
w Los Angeles 6005001 do 60009175.
Taksówki były numerowane następująco: 51160001 do 5118350.
Modele Custom z Detroit miały numery 5002001 do 50148412,
zaś De Soto z Los Angeles miały numery 62011501 do 62023225.
Numery motoru były wytłoczone na lewej stronie bloku poniżej głowicy cylindrów pomiędzy pierwszym a drugim cylindrem. Numery silnika zaczynały się od S13-1001 do S13-93581.
Seria De Luxe
Oznaczenie kodowe:
Oznaczenie kodowe:
(standardowy rozstaw osi)
| Numer modelu | Numer nadwozia | Rodzaj nadwozia | Cena | Waga | Ilość sztuk |
| S14-1 | nota 1 | 2-drzwiowy Club Coupe 6P | 1976 | 3450 | 10703 |
| S14-1 | nota 1 | 4-drzwiowy sedan 6P | 1986 | 3525 | 18489 |
| S14-1 | nota 1 | 4-drzwiowy "Carry-All" 6P | 2191 | 3600 | 3900 |
(długi rozstaw osi)
| Numer modelu | Numer nadwozia | Rodzaj nadwozia | Cena | Waga | Ilość sztuk |
| S14-1 | nota 1 | 4-drzwiowy 8P | 2676 | 3995 | 235 |
Nota 1: nie stosowano numerów identyfikacyjnych rodzaju nadwozia.
Nota 2: Łączna produkcja obejmuje także 2350 taksówek w wersji De Luxe.
Nota 2: Łączna produkcja obejmuje także 2350 taksówek w wersji De Luxe.
Silnik: dolnozaworowy, sześciocylindrowy, żeliwny, pojemność 236,7 cali sześciennych, wiercenie&suw: 3,438 x 4,25 cali, stopień sprężania 7,0:1, moc 112 KM przy obrotach 3600 na minutę, gaźniki (skrzynia Fluid Drive albo M-6) B-B-E7L3 albo B-B E7L4, (standardowa skrzynia) EX2R albo EX3R.
Różnice pomiędzy modelami De Luxe a Custom:
- nazwa Custom była na przednich drzwiach we wszystkich wersjach nadwoziowych z wyjątkiem modelu Suburban. Słowo Sportsman oznaczało wersję hardtop.
- Wedle literatury fabrycznej literki były poniżej okienek nawiewu, choć są też zdjęcia modeli z literkami na drzwiach. Innowacją w przypadku Suburbana była całkowicie stalowa karoseria. Opony z białymi nakładkami i pełnymi felgami były standardem w modelach Sportsman i kabriolet.
- nazwa Custom była na przednich drzwiach we wszystkich wersjach nadwoziowych z wyjątkiem modelu Suburban. Słowo Sportsman oznaczało wersję hardtop.
- Wedle literatury fabrycznej literki były poniżej okienek nawiewu, choć są też zdjęcia modeli z literkami na drzwiach. Innowacją w przypadku Suburbana była całkowicie stalowa karoseria. Opony z białymi nakładkami i pełnymi felgami były standardem w modelach Sportsman i kabriolet.
Rozstaw osi (długi rozstaw osi) 139,5 cali; (reszta) 125,5, opony7.60 x 15 dla wszystkich modeli ze standardowym rozstawem osi, 8.20 x 15 dla reszty;
Trzybiegowa mechaniczna skrzynia była standardem w wersji De Luxe.
Półautomatyczna Gyrol Fluid Drive z hydrauliką Tip-Toe była standardem w wersji Custom (można było otrzymać także w wersji De Luxe po uiszczeniu dopłaty 121$).
Wszystkie modele miały hamulce bębnowe.
Trzybiegowa mechaniczna skrzynia była standardem w wersji De Luxe.
Półautomatyczna Gyrol Fluid Drive z hydrauliką Tip-Toe była standardem w wersji Custom (można było otrzymać także w wersji De Luxe po uiszczeniu dopłaty 121$).
Wszystkie modele miały hamulce bębnowe.
